کد مطلب:173125 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:181
کنیه ی امام حسین
رسم عرب بر این است كه پدر و مادر را به نام فرزند بزرگ تر صدا می زنند.
نكته ی جالب این جاست كه از طرفی امام حسین علیه السلام فرزندی به نام «عبدالله» نداشته است، تا او را به نام فرزندش صدا بزنند؛ و از سوی دیگر امام حسین علیه السلام را در زمانی كه كودك بود، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قنداقه اش را در آغوش مبارك گرفت و فرمود: «یا اباعبدالله عزیز علی...» [1] و آن حضرت گریه نمود.
در كتاب كمال الدین آمده: كنیه ی حضرت امام حسین علیه السلام فقط «ابوعبدالله» بود.
اما القاب آن حضرت علیه السلام بسیار بود: رشید، طیب، وفی، سید، زكی، مبارك، تابع لمرضاة الله تعالی، و سبط. همه ی این القاب بر آن حضرت اطلاق می شود.
البته بالاترین القاب از حیث رتبه، آن چیزی است كه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم او و برادرش حضرت امام حسن علیه السلام را به آن ملقب نمود: به درستی كه حسنین، دو سید جوانان اهل بهشت هستند.
در كتاب ارشاد شیخ مفید رحمه الله آمده: كنیه ی امام حسین علیه السلام ابوعبدالله بود.
نكته ی جالب این جاست كه از طرفی امام حسین علیه السلام فرزندی به نام «عبدالله» نداشته است، تا او را به نام فرزندش صدا بزنند؛ و از سوی دیگر امام حسین علیه السلام را در زمانی كه كودك بود، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قنداقه اش را در آغوش مبارك گرفت و فرمود: «یا اباعبدالله عزیز علی...» [1] و آن حضرت گریه نمود.
در كتاب كمال الدین آمده: كنیه ی حضرت امام حسین علیه السلام فقط «ابوعبدالله» بود.
اما القاب آن حضرت علیه السلام بسیار بود: رشید، طیب، وفی، سید، زكی، مبارك، تابع لمرضاة الله تعالی، و سبط. همه ی این القاب بر آن حضرت اطلاق می شود.
البته بالاترین القاب از حیث رتبه، آن چیزی است كه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم او و برادرش حضرت امام حسن علیه السلام را به آن ملقب نمود: به درستی كه حسنین، دو سید جوانان اهل بهشت هستند.
در كتاب ارشاد شیخ مفید رحمه الله آمده: كنیه ی امام حسین علیه السلام ابوعبدالله بود.
[1] بحارالانوار، ج 44، ص 252، ر 1.